Gülistan…
Güllerin içindeki hakikat…
Gülleri insanla özleştiririm, kendi içinde kat kat katmanlardan oluşan.. Güller geceleri gökyüzüne, Ay’a, hakikate, gün doğumuna kadar Rabb'ine dua eder, yakarır, aydınlık olunca geceden gündüze, gözyaşları yapraklarında damlalar halinde toprağa, Rahman’a düşer. Gül’ü sevmek, ona iyice derinden kendine bakar gibi bakmak, eskiyen solan yapraklarını, acılarını görüp onu incitmeden temizlemek… Gül’ü sevmesini bilirsen, onu kendine küstürmezsen, O’na kalbinle bakmasını bilirsen Gül tüm güzelliği, rengi, kokusu ile seni meşk eder, başını döndürür. Güzelliği, rengi, ruhunun rengini gösterir. O’nu sevmesini, vaktini, zamanını bilirsen, sana kendi içindeki gibi yepyeni bir doğum, özün hakikatini, içinin tüm güzelliğini gösterir…
Seni Ben yapar, Ben’i Sen yapar. Şiir olursun. Gûlîstan hakikate kavuşturan bir yol, bir can, bir sevgili, bir dost, bir aşk…
Benden sana, senden bana akmak…
Gülay